حروف رمز کربلا در قرآن

حروف رمز کربلا در قرآن

طبق برخى تفاسیر، حروف رمزى كهیعص، (حروف مقطعه قرآن در اول سوره مریم)،اشاره به حوادث یا فضایل یا مسایلى دارد كه اهل بیت به علم آن آگاهند.از جمله تفسیرها و تأویل هاى این حروف،انطباق آن با حادثه كربلاست.

در روایات است: حضرت زكریا نام ‏پنج تن آل عبا را از جبرئیل فرا گرفت و چون به نام امام حسین‏«ع‏» مى‏رسید،اندوهگین‏ مى‏شد و اشک در چشمش مى‏آمد،اما با نام هاى دیگر،اندوهش مى‏رفت.راز آن را ازخداوند پرسید.خداوند با«كهیعص‏» قصه آن را خبر داد.

«كاف‏»،نام كربلاست،«ها»،كشته شدن عترت طاهره است، «یاء» یزید ستمگر، قاتل حسین‏«ع‏»است،«عین‏»عطش‏حسین‏«ع‏»و«صاد»صبر و مقاومت اوست. زكریا سه روز در مصیبت‏حسین‏«ع‏»گریست‏و از خدا خواست كه فرزندى به او عطا كند و با محبت او،آزمایشش كند و آنگونه كه‏ محمد«ص‏»را در سوگ فرزندش به داغ نشاند،او را هم داغدار كند.خداوند، یحیى را به‏او عطا كرد. یحیى هم همچون حسین‏«ع‏» شش ماهه به دنیا آمد. (1) میان یحیى بن زكریا و حسین بن على شباهت هاى دیگر نیز وجود دارد.سر هر دو مظلومانه بریده شده و سر هر دو در طشت و طبقى پیش طاغوت زمانشان نهاده شد.

این چه حزنی است؟

این چه حزنی است نهفته در نام تو که بی اختیار دلها را می شکند و اشک را در

 پشت پلک های بی قرار می کند؟ این چه غم شگرفی است که تداعی خاطره ی مقدس تو بر قلب ها می نشاند و جگرها را خواه و ناخواه به آتش می کشاند؟ آدم

(ع) که برای پذیرش توبه ی خویش خدا را به اسمای حسنای او قسم می داد وقتی به نام تو رسید – یا قدیم الاحسان بحق الحسین – بی اختیار دلش شکست و برای اولین بار حضور اشک را در چشمها تجربه کرد از جبرئیل پرسید این چه سری است در این نام که فرق دل را می شکافد و آسمان چشم را بارانی می کند؟ آنگاه جبرئیل مصیبت عاشرای تو را بیان کرد. آدم گریست.

باری این گریه دست ما نیست. اختیار اشک در این مصیبت با ما نیست. ما برای ثواب گریه نمی کنیم چه کس می تواند برای ثواب گریه کند؟ گریه کردن بال بسته می خواهد گریه کردن دل شکسته می طلبد ما دق می کنیم اگر برای تو گریه نکنیم. دل ما از سنگ هم که باشد در مصیبت تو نه میشکند که خون میشود کدام سنگ روز عاشورا از زمین برداشتند و دلش را خونین ندیدند؟دل ما چگو نه خون نباشد از این مصیبت جانسوز؟ چگونه می شود تو برفراز قله ی حقیقت بایستی و فریاد بزنی « هل من ناصر ینصرنی» و ما در حسرت این چهارده قرن عقب ماندن از کلام تو در حسرت چهارده قرن دیرتر رسیدن به عاشورای تو در حسرت چهارده قرن دیرتر شنیدن فریاد استمداد تو در خویش مچاله نشویم؟ آنها که یک روز دیرتر به عاشورای تو رسیدند مگر نه تا آخر عمر در آتش حسرت گداخته شدند؟

این « یا لیتنا کنا معک » به خدا تعارف نیست، ما چهارده قرن در عدم از غم این عقب ماندگی خویش خون دل خورده ایم. تو در پاسخ زینب که در آخرین لحظات وداع عرضه داشت « أعزمت للموت» گفته باشی : « چگونه عزم مرگ نکند آن کس که در میان خیل کفار بی یاور و معین مانده است؟ » و ما اتش نگیریم از این کلام؟ تو به قمر بنی هاشم گفته باشی : « الان انکسر ظهری و قلت حیاتی » و پشت آسمان نشکند و قلب اضطرار را از هم ندرد؟ چگونه ممکن است تو به سکینه گفته باشی « لا تحرقی قلبی » و قلب ما از آتش نهفته در تک تک ابن کلام خاکستر نشود؟سجاد تو معنای آیه ی فاستقم این آمیزه ی جهانسوز زنجیر و استخوان و صبر بر دروازه ی شام گفته باشد « یا لیت امی لم تلدنی » و ما از شرم زنده بودن خویش نمیریم؟ زینب تو این آبروی صبر دستهای استیصال بر سر نهاده باشد و در بلندای اضطرار ضجه زده باشد: « اما فیکم مسلم » و ما پس از این سوال جگرسوز زیستن را بتوانیم؟

دشمن تو – لعنت الله علیه – در آستانه ی قتله گاه گفته باشد « شغلنی نور فوجهه عن التفکر فی قتله » وما… وما… دلهایمان همیشه شکسته است و اشک در پشت پلکهایمان همواره بیقراری می کند. اما در آن همه مصیبت که بر تو و زینب گذشته استیک التیام هست و آن التیام برای رهروان اکنون توست و آن اینکه هر برادری ، خواهری  ، پدری، مادری، فرزندی، که عزیز یا عزیزانی را از دست می دهد که شهید یا شهیدانی را فدیه می کند و به اوج مصاب تاریخ به قله ی رنج های بشری به عاشورای تو و به زینب و بازماندگان عاشورا ی تو می نگرد و می رسد به این واقعیت جانگداز که « لا یوم کیومک یا اباعبدالله » و… التیام می یابد.

سید مهدی شجاعی

عکس داخل ضریح امام حسین(ع)

 

ادامه نوشته

گام‌ به‌ گام‌ با کاروان‌ کربلا

 

کاروان‌ کربلا پس‌ از وداع‌ با پیامبر اکرم و حضرت‌ زهرا و امام‌ مجتبی‌(علیهم السلام) شب‌ یکشنبه‌ بیست‌ و هشتم‌ رجب‌ سال‌ شصت‌ هجری‌ مدینه‌ را به‌ سوی‌ مکه‌ ترک‌ نمودند. امام‌ حسین‌(علیه‌السلام) از بیعت‌ با یزید خودداری‌ کرده‌ و شبانه‌ همراه‌ خانواده‌ خویش‌ از مدینه‌ به ‌مکه‌ حرکت‌ نمود. یک‌ جامعه‌ نمونه‌ در این‌ کاروان‌ متجسم‌ بود. در دل‌ تاریکی‌ از کوره‌راه‌های‌ بیابان‌ها گذر کردند و منزل‌ به‌ منزل‌ راه‌ سپردند.
یک‌ ماه‌ و چند روز از بیابان‌ها و کوهستان‌ها گذشتند و در هر منزل‌ از خود، ردّی‌ از روشنایی‌ و کرامت‌ باقی‌ نهادند. روز سوم‌ شعبان‌ سال‌ شصت‌ هجری‌ درست‌ در روز میلاد امام‌ حسین‌ (علیه السلام) کاروان‌ امام‌ به‌ مکه‌ رسید و در محله شعب‌ علی‌ در خانه‌ عباس‌ بن‌ عبدالمطلب‌ اقامت‌ گزید. مردم‌ مکه‌ به‌ استقبال‌ و دیدار خاندان‌ پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمدند. در این ‌ایام‌ که‌ در آستانه‌ برگزاری‌ مراسم‌ حج‌ بود بسیاری‌ از مسلمانان‌ از سراسر قلمرو اسلامی‌ به‌ مکه‌ می‌آمدند و این‌ فرصت‌ مناسبی‌ برای‌ امام‌ حسین(علیه‌السلام) و خاندان‌ پیامبر بود تا با مردم‌ صحبت‌ کنند و نسیم‌ آزادی‌ در مکه‌ وزیدن‌ گیرد.
از سوم‌ شعبان‌ تا هشتم‌ ذی‌ الحجه‌ که‌ امام‌ حسین(علیه السلام) از مکه‌ به‌ قصد کوفه ‌عزیمت‌ نمود بیش‌ از چهار ماه‌ در مکه‌ اقامت‌ داشتند. در این‌ مدت‌، مردم‌ گروه‌ گروه‌ با امام‌حسین‌(علیه السلام) تماس‌ می‌گرفتند و ابراز وفاداری‌ و حمایت‌ می‌کردند.
در دهم‌ رمضان‌ نامه‌ای‌ از سران‌ و اعیان‌ کوفه‌ به‌ امام‌ حسین‌ (علیه السلام) رسید که‌ در آن ‌نامه‌ از امام‌ دعوت‌ شده‌ بود به‌ کوفه‌ برود تا کوفیان‌ به‌ رهبری‌ امام‌ با یزید بجنگند.
امام‌ در پاسخ‌ نامه‌های‌ مکرر سران‌ و مردم‌ کوفه‌، مسلم‌ بن‌ عقیل‌ (پسر عموی ‌خود) را به‌ کوفه‌ فرستاد تا میزان‌ صحت‌ گفته‌ کوفیان‌ را به‌ اطلاع‌ امام‌ برساند.

ادامه نوشته

پنج نقشه خط سیر حرکت کاروان سیدالشهداء(ع)

کتاب  - ارائه حدود 400 بیان و تحلیل پیرامون موضوعات مرتبط، پاسخ به شبهات و نمایاندن تحریفات، همچنین ترسیم پنج نقشه ابتکاری خط سیر کاروان حسینی از جمله ویژگی‌های دانشنامه امام حسین(ع) است.

به گزارش خبرآنلاین، مجموعه 14 جلدی دانشنامه امام حسین(ع) به همت آیت الله محمدی ری شهری و جمعی از نویسندگان که ابعاد مختلف زندگی آن حضرت از ولادت تا شهادت را در 15 بخش اصلی و 138 فصل همراه با ترجمه فارسی دربرمی‌گیرد، در فاصله دوماه به چاپ سوم رسید.

بررسی زندگانی، شخصیت و قیام امام حسین(ع) بر اساس آیات و روایات و متون تاریخی کهن و معتبر، ارائه حدود 400 بیان و تحلیل پیرامون موضوعات مرتبط، پاسخ به شبهات و نمایاندن تحریفات، همچنین ترسیم پنج نقشه ابتکاری خط سیر کاروان حسینی از جمله ویژگی‌های این دانشنامه است. همچنین این مجموعه 4 هزار و 191 نقل در 6 هزار و 612 صفحه به دو زبان فارسی و عربی را در بردارد.

15 بخش اصلی این دانشنامه شامل زندگی خانواده سید الشهدا(ع)، فضلیت ها و ویژگی های امام حسین(ع)، دلایل امامت امام حسین (ع) و فرزندانش، امام حسین(ع) پس از شهادت پدر تا قیام عاشورا، خبردادن پیشاپیش از شهادت امام حسین(ع)، خروج امام حسین(ع) از مدینه تا رسیدن به کربلا و از رسیدن امام حسین(ع) به کربلا تا شهادت ایشان است.

از دیگر بخش‌های این دانشنامه می توان به وقایع پس از شهادت ایشان، بازتاب شهادت امام حسین (ع) و فرجام کسانی که در کشتن حضرت و یارانش نقش داشتند، عزاداری برای امام حسین(ع)، نمونه مرثیه هایی که در سوگ امام حسین(ع) و یارانش سروده شده، زیارت، مزار و حکمتهای رسیده از امام حسین(ع) اشاره کرد.

سید محمود طباطبایی نژاد، سیدروح الله سیدطبایی، عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی و محمد مرادی از همکاران ری‌شهری برای تهیه و تولید این دانشنامه ارزشمند در موسسه علمی - فرهنگی دارالحدیث هستند.

این دانشنامه در قالب 19 نمایه اصلی و 16 نمایه فرعی بر روی شبکه جهانی اینترنت و در پایگاه «حوزه نت» در دسترس علاقه‌مندان است.